Άρθρο από eayk    Χωρίς σχόλια

Φτάνει πιά αυτή η κορο’ι’δία με τις μεταγωγές στα νοσοκομεία και στα ψυχιατρεία!

Θέλουν αστυνομικούς ή νοσοκόμες;

Το έχουν καταλάβει οι κρατούμενοι πως και με την απλή γνωστοποίηση πως έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας θα μεταφερθούν σε κάποιο νοσηλευτικό ίδρυμα και εξαπατούν τις αρχές.

Να μην αναφερθώ στις γνωστές προεκτάσεις που παίρνει αυτό το θέμα(ακάλυπτοι τομείς ευθύνης περιπολικού, κίνδυνος απόδρασης, δαπάνη καυσίμου, αλλότρια καθήκοντα προς την κύρια αποστολή του αστυνομικού έργου),γιατί έχει πολλάκις επισημανθεί.

Σύμφωνα με το ΠΔ141/91 ο αστυνομικός ευθύνεται για τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα των κρατουμένων, αναφέρει στον προ’ι’στάμενό του κάθε περίπτωση έκτακτης και σοβαρής ασθένειας και προκειμένου για τοξικομανείς για τους οποίους δημιουργείται κίνδυνος της ζωής τους από την έλλειψη ναρκωτικών φροντίζει να κληθεί ιατρός, ο οποίος είναι αρμόδιος να χορηγήσει ή όχι τα απαιτούμενα κατα περίπτωση φάρμακα.

Μέχρι εδώ όλα καλά στα γραπτά.

Επι της ουσίας όμως και στην πράξη ποιός είναι υπεύθυνος να κρίνει και να αξιολογήσει μια ενδεχόμενη ασθένεια κρατουμένου και αν αυτή ανήκει στις έκτακτες και σοβαρές,αφού ο αστυνομικός δεν έχει ιατρικές γνώσεις; Ποιός είναι υπεύθυνος για την χορήγηση φαρμάκων με ιατρική συνταγή,αφού δεν υπάρχει ιατρός ή νοσηλευτής για αυτήν την ιατρική πράξη;

Και στις δυο περιπτώσεις ο κλήρος πέφτει στον αστυνομικό της βάρδιας με τις προαναφερόμενες συνέπειες.

Ουκ ολίγες φορές έχουν επιστρέψει κρατούμενοι από ιατρικές εξετάσεις σε νοσοκομεία,χωρίς να είναι ασθενείς σύμφωνα με διάγνωση των ιατρών και οι συνάδελφοι να αισθάνονται τον εμπαιγμό και την εξαπάτηση.Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τους τοξικομανείς κρατουμένους,οι οποίοι γνωρίζοντας πως με περισσή ευκολία θα μεταφερθούν στο ψυχιατρείο με την άφιξη τους στα κρατητήρια των αστυνομικών υπηρεσιών αιτούνται εξέταση για χορήγηση αγωγής,

Θέλω να κάνω σαφές πως το ύψιστο αγαθό της υγείας είναι αναφαίρετο δικαίωμα για όλους και είναι υποχρέωση και καθήκον των αστυνομικών να επιλαμβάνονται για την προστασία του.

Ωστόσο,για την ορθή και δίκαιη επίτευξη αυτού του σκοπού θα ήταν αναγκαίο να πληρούνται βασικοί όροι και προ’υ’ποθέσεις.

Θα πρέπει να υπάρχει σε 24ωρη βάση ιατρός και νοσοκόμος υπηρεσίας στα πολυιατρεία της Αστυνομίας, όπως προβλέπεται, για την παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε κρατουμένους που ασθενούν και αν κριθεί αναγκαία η μεταγωγή τους σε νοσοκομεία, τότε και μόνο αυτή να πραγματοποιείται από τις αστυνομικές υπηρεσίες.

Με αυτόν τον τρόπο θα μειωθούν δραστικά οι άσκοπες μετακινήσεις κρατουμένων και πληρωμάτων περιπολικών, θα αντιστραφεί από την μιά αυτό το κλίμα ασυδοσίας που επικρατεί στα κρατητήρια και από την άλλη οι αστυνομικοί θα απαλλαγούν από την ευθύνη της διάγνωσης και της αξιολόγησης των προβλημάτων υγείας που θα προκύψουν.

Ο εκσυγχρονισμός και εκδημοκρατισμός της αστυνομίας βρίσκει σύμφωνους όλους τους αστυνομικούς, αλλά για να βρεί πρόσφορο έδαφος πρέπει να απευθύνεται σε επαγγελματίες που ασχολούνται με αυτό που γνωρίζουν καλά.

Η άσκηση αλλότριων καθηκόντων, η ημιμάθεια και η ευθυνοφοβία κωλυσιεργούν την βελτίωση και πρόοδο της σύγχρονης και δημοκρατικής δράσης της Ελληνικής Αστυνομίας.

ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΔΗΣ Βασίλης,μέλος συνδυασμού»Ενωμένη Θεσσαλονίκη